Βελλεροφόντης ή Βελλεροφών

Μυθολογικό πρόσωπο. Γιος του Ποσειδώνα, είχε θνητό πατέρα τον Γλαύκο, γιο του βασιλιά της Κορίνθου Σίσυφου, και μητέρα την Ευρυνόμη. Η ζωή του διαταράχτηκε από τη στιγμή που σκότωσε, άθελά του, στην Κόρινθο τον Βέλλερο (από αυτό πίστευαν πως ονομάστηκε και Β., δηλαδή φονιάς του Βελλέρου). Άλλες εκδοχές παρουσιάζουν το θύμα ως αδελφό του και κάποτε τον αναφέρουν με άλλα ονόματα. Μετά τον φόνο, ο Β. αναγκάστηκε να καταφύγει στον βασιλιά της Τίρυνθας Προίτο, του οποίου η γυναίκα Εθενέβοια τον ερωτεύτηκε. Ο Β. όμως δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της· αυτή τότε, από εκδίκηση, τον κατηγόρησε στον άντρα της ότι την είχε προσβάλει και o Προίτος τον έστειλε στον πεθερό του Ιοβάτη, βασιλιά της Λυκίας, συνοδεύοντάς τον με μυστική εντολή να τον σκοτώσει. Ο Ιοβάτης τον έστειλε να σκοτώσει τη Χίμαιρα, φοβερό θηρίο που μάστιζε τη χώρα του, και σε πολέμους εναντίον των Σολύμων και των Αμαζόνων, για να βρει εκεί τον θάνατο. Ο Β., όμως, με τη βοήθεια και του φτερωτού του αλόγου Πήγασου, αναδείχθηκε παντού νικητής. Ο Ιοβάτης αντελήφθη τότε τη θεϊκή καταγωγή του B., του έδωσε γυναίκα την κόρη του Φιλονόη και του κληροδότησε το βασίλειό του. Όπως όλοι οι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας, έτσι και ο Β. προκάλεσε τους θεούς. Επιχείρησε να φτάσει στον ουρανό με τον Πήγασο· ο Δίας όμως τον γκρέμισε στη Γη, όπου περιφερόταν πια κουτσός και τυφλός, ενώ o Πήγασος έγινε αστερισμός. Η μορφή του Β. έδωσε τροφή στη δημιουργική φαντασία πολλών αρχαίων καλλιτεχνών και ποιητών. Ο Βελλεροφόντης ποτίζει τον Πήγασο, σε ελληνιστικό ανάγλυφο (Μέγαρο Σπάντα, Ρώμη· φωτ. Mairani). Τοιχογραφία της Πομπηίας, που εικονίζει τον Βελλεροφόντη να τιθασεύει τον Πήγασο, με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς (Εθνικό Μουσείο, Νάπολη, Ιταλία). Βελλεροφόντης και Πήγασος σε ακροκέραμο του 6ου αι. π.Χ. από τη Θάσο (Μουσείο Καβάλας).